Eskiden çocuklar bir yerlerinin ağrıdığını söylediklerinde anneler ‘’Git anam bişşi yok gı iş yapmamak için numara yapıyor, hıncı terliği yiyince gendine gelir’’ derlerdi. Anne terliği vardı eskiden ve tesirliydi; ‘’hıncı terliği yiyeceksin’’ cümlesini duyan çocuk kalkar harekete geçerdi. Daha da ağır vakalarda, depresyon gibi durumlarda, hemen Şıh Neneye gidilir ya da Şerife Nene vardı ona gidilirdi, çocukların durumunu da anneler ‘’gız nenem gurban olurum bizim oğlana bir haller oldu yimiyor, gonuşmuyor şunu bi oku derdi’’ kıymetli nenelerimizde okur üfürürdü, bizim o hallerimiz de iki gün sonra geçerdi. Daha da ağır vakarla da ise hemen Şaybe halaya gidilir ya da Müzeyyen abaya, onlar yok ise Musa emmi vardı ona gidilir ve gürşun döktürülürdü. İki sefer kurşun dökerlerdi, döktükten sonra da ‘’bak görüyon mu gıııııız senin oğlanda göz var, anam bak kurşun yamuk yumuk olmuş, iki güne galmaz geçer inşallah’’ derlerdi. Gözü olanların gözü çıksın denir, iyileşirdik. Tabiii bir de cin vakası var tabi. Tarlaya mı gidilecek, ya da ağır bir iş mi var, tembellik yapmak için en iyi yöntem hayal gördüğünü söylemek ve bende cin var yöntemiydi. Evet o dönemde tesirli olan cümleler bunlardı. Ya da tarladayken traktör mu devrildi suçlu kesin cindi, hemen ‘’hmm bizim oğlana cin uğramış anam’’ denilirdi. Cin için mutlaka Hatca Abaya gidilir, Hatca aba da ‘’dur benim iki tane vefalı cinim var söylerim onlara der bir gurban kestirir, oğlanın da tembelliğini anlar ırahat dur bak bir daha yaramazlık yapma valla cinden önce ben çarparım’’ derdi. Sizde ‘’Tamam Hatca aba söz şu babamı ikna et beni okutmaya angaraya göndersin, benim cinim çıkar kendiliğinden’’ der ve olay tatlıya bağlanırdı…

Evet, kısaca benim zamanımda psikolog yoktu (olsaydı giderdik) ama bu saydığım emmiler, teyzeler, ablalarım vardı.

Fakat şükür delirmeden bugüne geldik…

(Bir Aksaray hatırası-Fahri Sarrafoğlu)