Annem dedi ki, yavrum hüzün de ,sevinç de birbirine GONŞUDUR, Gonşu gonşuya gider gelir. Sen gelen gonşuna gapıyı paceyi gapatır mısın. Aman git anam böğün işim gücüm var diyip gapıdan govalarmısın. Yoh…Gapını açarsın gel bacım otur bi kayfe goyum da içelim dirsin. Hahh işte Fahri guzum, sende gelen hüznü de sevinci de bir gonşunun sana gelmesi gibi karşıla. Zaten ikisi de çok durmaz bi kahve içimi kadar oturur giderler. Dimem o ki ! ” Başına gelen her ne ise Allah’tandır. Misafirdir. Onlar gelir-giderler. Ama sen gitme yavrum. Sen dik dur. Ayağını direlt ! Dik dur! Moccuk gibi otur. ! Şımarma da, yelfelenme de ! Üzülme de ! Hadi böğünde bu laf yiter sana. Yaz nirde yazacaaasan !

(Annem Gülşen Sarrafoğlu-Ocak 2024)