Genç delikanlı Mustafa üniversite sınavlarına girmiş, tercih için üniversitelerin açtığı tanıtım fuarına gidiyordu. Fuara gideceği gün nedense hiç olmayacak bir şey oldu. Dedesi Rükneddin Amca, “ben de geleceğim”  dedi. Mustafa, oldukça şaşırmıştı. Çünkü dedesi şimdiye kadar okul işleri ile hiç bu kadar yakından ilgilenmezdi. 65 yaşlarında, İstanbul beyefendileri  gibi düzgün giyinen, sessiz ve fazla lafa karışmayan biriydi. Nasıl olurdu da öğrencilerin katılacağı tercih fuarına gelmek isterdi, hem sıkılmaz mıydı ki? Bir anlam veremedi.

Neyse, beraber fuarın yapılacağı İstanbul Harbiye Lütfi Kırdar Kongre Merkezi’ne geldiler. Fuarda üniversitelerle ilgili olarak hep Mustafa konuşuyor, dedesi hiç karışmıyordu konuşmalara. Bir ara o kadar çok üniversite gezmişler, o kadar çok kişiyle konuşmuşlardı ki bayağı yorulmuşlardı. Bir çay molası verdiler. Mustafa, gülerek dedesine baktı ve “dedeciğim neden sen konuşmuyorsun, bir şeyler  söylesen ya… Sence mimarlık mı seçeyim, inşaat mühendisliği mi ya da sence hangi bölüm daha iyi olur?”

Dedesi, sıranın artık kendisine gelmiş olmasından dolayı sevindi ve önündeki sıcacık çaydan bir yudum aldıktan sonra tebessüm ederek tane tane anlatmaya başladı: “Bak Mustafacığım, bir deyim var bilir misin, har vurup harman savurmak diye!  Mustafa, düşündü, evet biliyordu bu deyimi. “Gereksiz yere, hesapsızca harcayarak tüketmek, bol bol harcayıp bitirmek, manasına geliyor,” dedi. Biraz da bilmiş bir şekilde söyledi bunu. Türkçe dil bölümünden test çözerken o kadar soru çözmüştü. Elbette bu deyimi de biliyordu.

Ama dedesi: “Yok o deyimin aslı öyle değil evladım. Bak anlatayım sana da, sen tercih yaparken ona göre yap. Okul seçerken sadece markasını veya  toplumda alacağın unvanını  ya da ne kadar çok para kazanacağını değil; hayatta mutlu olacağın, Allah’ın sana yüklediği misyonuna göre eğitim görebileceğin  bir okul seçmelisin belki. Tercih yaparken yardımcı olur. Yoksa yapacağın tercihe hiçbir zaman karışmam bilirsin,” dedi.  Har vurup harman savurmak deyimini çiftçilik yapanlar, tarla ile bağ bahçe ile uğraşanlar çok iyi bilirler. Eskiden biçer yoktu, dağ köylerinde biçer olmadığı için ekin, orakla ya da tırpanla biçilir. Biçildikten sonra da harmanda içi tane dolu otlar bir şekilde dövülür ve akabinde savrulur. Vurulmaktan, dövülmekten tanesinden ayrılan otun “saman” kısmını yel alır, taneler olduğu yere düşer. Fakat bu arada çiftçi zamanında tarlasına bakmaz, ilacını, gübresini vermezse, HAR denilen DİKEN otlarını da biçer. Neticede onları da buğday diye harmanın içine atar. İşte har, yani diken vurup, bunu da harmana savurursak, içinde tane olmadığı için ortada bir şeycikler kalmaz, ne var ne yoksa hepsini yel alır, gider. Emek de boş işlere, boşu boşuna harcanmış olur… Evet evladım, ömrünü yaşarken, hayatını planlarken HAR’a dikkat et. Dikenleri içi dolu başak sapları ile karıştırma! Dikenlerin gösterişi güzel ama içi boştur, onların tohumundan un çıkmaz, ekmek olmaz.

Kısaca: Ömür dediğimiz şey bize sayılı verilmiştir. Müddeti bellidir. O zaman bunu en iyi şekilde değerlendirmek gerekiyor. İçindeki dikenleri buğday zannederek yani hayaller kurarak bir ömür geçirilmez. Eğer hayal dünyasında yaşayarak bir ömür geçirirsek harmanda diken savurur, sonuçta kocaman bir hiçe sahip oluruz.

Kuranı Kerim: İsra 36: “ Bilmediğin şeyin üstünde durup ısrar etme; Çünkü kulak, göz ve gönül, bunların hepsi ondan sorumludur.

6-141 Asmalı ve asmasız (üzüm) bahçeleri, hurmaları, ürünleri çeşit çeşit ekinleri, zeytinleri ve narları, birbirine benzer ve benzemez biçimde yaratan O’dur. Her biri meyve verince meyvesinden yiyin, hasat günü de hakkını (zekat ve sadakasını) verin; ama israf etmeyin, çünkü O, israf edenleri sevmez.

7:31 –     Ey Âdemoğulları! Her mescide gidişinizde güzel giysilerinizi giyin ve yiyin, için, fakat israf etmeyin, Çünkü Allah israf edenleri sevmez.

17:26 –   Akrabaya, yoksula ve yolda kalmışa hakkını ver. Bununla beraber malını saçıp savurma. Çünkü (malını) saçıp savuranlar, şeytanın kardeşleridir. Şeytan ise Rabbine karşı çok nankördür.