Yıllar önce Üniversiteyi kazandığımda Aksaray’dan ayrılma zamanım gelince  amcam Mustafa Aktaş’a gittim duasını almak için. Bendeki durgunluğu ve suskunluğu görünce şaşırdı. İçimde Aksaray’dan ayrılmak vardı. Tanımadığım bilmediğim yerlere gidiyordum. Korkuyordum açıkçası. Sıla özlemi başlamıştı.
 Amcam beni karşısına aldı ve aradan geçen onca yıla rağmen hala unutmadığım şu sözü söyledi:
Fahri efendi  (bana fahri efendi derdi çünkü dayısının adı  olduğu için)
  “İnsanın yeryüzündeki durumunu da böyledir. Unutma beşikten ötesi gurbet. Zaten biz gurbette değil miyiz. Hem Aksaray kaçmıyor, bizde buradayız. Burası limanın olsun. Sen gemini açık denizlere doğru yelken açtır. Git biz dua ile arkandayız. “
Evet, Annem, babam ve büyüklerimizin duası ile  açık denizlerde yelken almaya devam ediyoruz.
Büyüklerimi saygı ile hürmetle anıyorum…. Allah dua ordumuzu daim eylesin ! (amin)
(Ey Muhammed!) De ki: “Duanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin! (Furkan 77)

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

*
*
Website